استادی از شاگردانش پرسید:چرا ما وقتی عصبانی هستیم داد می زنی؟

چرا مردم هنگامی که خشمگین هستند صدایشان را بلند می کنند و سر هم داد می کشند؟

شاگردان فکر کردند و یکی از انها گفت:چون در ان لحظه ارامش و خونسریمان را از دست می دهیم

استاد گفت:این که ارامشمان را از دست می دهیم درست است اما چرا با وجودی که طرف مقابل

کنارمان قرار دارد داد می زنیم؟ایا نمی توان با صدای ملایم صحبت کرد؟چرا هنگامی که خشمگین هستیم داد می زنیم؟

شاگردان هر کدام جواب هایی دادند اما پاسخ های هیچکدام استاد را راضی نکرد

سر انجام او چنین توضیح داد:

هنگامی که دو نفر از دست هم عصبانی هستند قلب هایشان از یکدیگر فاصله می گیرد

انها برای اینکه فاصله رو جبران کنند مجبورند داد بزنند .هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد

این فاصله بیشتر است و انها باید صدایشان را بلند کنند

سپس استاد گفت:هنگامی که دو نفر عاشق همدیگر باشند چه اتفاقی می افتد؟

انها سر هم داد  نمی کشد و به ارامی با هم صحبت می کنند

چرا؟چون قلبهایشان خیلی به هم نزدیک است.فاصله قلبهایشان بسیار کم است

استاد ادامه داد:هنگامی که عشقشان به یکدیگر بیشتر شد چه اتفاقی می افتد؟

انها حتی حرفهای  معمولی هم با هم نمی زنند و فقط در گوش هم نجوا می کنند

و عشقشان باز هم بهم بیشتر می شود

سر انجام حتی از نجوا کردن هم بی نیاز می شوند و فقط به یکدیگر نگاه می کنند!

این هنگامی است که دیگر هیچ فاصله ای بین قلب های انها باقی نمانده باشد.